روزى دو گونه است : روزیى که آن را جویى ، و روزیى که تو را جوید و اگر پى آن نروى راه به سوى تو پوید . پس اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش منه که روزى هر روز تو را بس است . پس اگر آن سال در شمار عمر تو آید ، خداى بزرگ در فرداى هر روز آنچه قسمت تو فرموده عطا فرماید و اگر آن سال در شمار عمر تو نیست ، پس غم تو بر آنچه از آن تو نیست چیست ؟ و در آنچه روزى توست هیچ خواهنده بر تو پیشى نگیرد ، و هیچ غالبى بر تو چیره نشود ، و آنچه برایت مقدر شده تأخیر نپذیرد . [ این گفتار پیش از این در آنجا که سخن از این باب بود گذشت لیکن در اینجا روشنتر و گستردهتر است ، بدین رو بر قاعدهاى که در آغاز کتاب نهادیم آن را از نو آوردیم . ] [نهج البلاغه]
:: RSS
:: خانه
:: مدیریت وبلاگ
:: پست الکترونیک
:: شناسنامه
:: کل بازدیدها: 5261
:: بازدیدهای امروز :0
:: بازدیدهای دیروز :2
vدرباره خودم
vلوگوی وبلاگ
vاشتراک در خبرنامه
vمطالب قبلی
1385 اسفندزمستان 1385
vجستجو در وبلاگ
! سلام
یکشنبه 85/12/13 ::  ساعت 5:6 عصر
¤نویسنده: afshin rahimi nadaf
? نوشته های دیگران